Wat fijn dat je even de moeite neemt om op mijn website te kijken. Hier krijg je alvast wat achtergrondinformatie van mijn boek over het leven van en met Daphne.

Ik heb altijd al de neiging gehad om mijn ervaringen op te schrijven. Gewoon voor mezelf en zeker niet met de bedoeling om een boek te schrijven.  Die wens ontstond wel na het overlijden van onze dochter Daphne. Ik was al begonnen met schrijven van onze ervaringen naar aanleiding van onze aanmelding bij het Bureau Inter-landelijke adoptie in de jaren 80.  Wat kwam er allemaal op ons af en hoe ervaarden we dat? De reis naar Indonesië en het opgroeien van Daphne met al zijn ups en downs.

Toen Daphne op de middelbare school zat en wij inmiddels drie kinderen hadden en ik een baan, stopte het schrijven een beetje. Na Daphne’s overlijden ben ik als het ware terug gaan schrijven naar het moment waar ik was gebleven. Zo ontstond een document over haar leven. Een voor mij zo vreselijk belangrijk document. Nooit mocht ze meer vergeten worden. Een document voor haar zoon Max. “Wie was mijn mama nou?” Tegelijkertijd droeg  het schrijven van dit boek voor mij bij tot verwerking van ons grote verlies. Maar ook de behoefte groeide om al mijn ervaringen, de fijne en nare momenten te willen delen. Delen met onze familie, vrienden en alle mensen die zo betrokken zijn geweest bij haar en ons leven.

Ik heb, behalve thuis, ook veel in Zeeland zitten schrijven. Dé plek waar ik de rust vond om alles te overdenken. Een fijne plek waar ook onze Daphne zo graag kwam.

Op de website ziet u ook een kopje “reacties”. Heeft u de behoefte om op het boek te reageren, kunt u dat daar doen. Ik zal het graag lezen.

Liefs, Lilian van de Water